Aktualizowanon 21 listopada 2022
Myślicie, że Dentysta Stomatolog odbębni swoje kilka lat na studiach i to koniec i pozostaje mu tylko grzebanie w zębach i zbijanie grubej kasy czy w ramach publicznej czy prywatnej praktyki lekarskiej nie narzekając na niedobór klienteli, która sama pcha się do niego drzwiami i oknami?
NIC BARDZIEJ MYLNEGO.
Lekarz Stomatolog wciąż podnosi swoje kwalifikacje, które nierzadko pochłaniają sporo czasu i pieniędzy i w ten sposób staje się z przeciętnego – dobrym a dalej najlepszym specjalistą z którego usług chcemy korzystać.
A jak wygląda takie szkolenie i staże specjalizacyjne dla lekarzy dentystów nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie stomatologii? Określają to odpowiednie Rozporządzenia ale nie tylko. Kochanej wiedzy nigdy nie za wiele.
- CELE SZKOLENIA SPECJALIZACYJNEGO
Celem szkolenia specjalizacyjnego jest uzyskanie przez lekarza dentystę wiedzy i umiejętności praktycznych umożliwiających samodzielne rozpoznawanie chorób, leczenie specjalistyczne i realizowanie zadań rehabilitacyjnych według standardów obowiązujących we współczesnej chirurgii stomatologicznej.
Oczekuje się, że w dążeniu do tego celu lekarz dentysta w trakcie szkolenia specjalizacyjnego opanuje zakres wymaganej wiedzy nakreślonej niniejszym programem, nabędzie biegłości w wykonywaniu zabiegów chirurgicznych i stosowaniu procedur stomatologicznych oraz zdobędzie umiejętności posługiwania się współczesną metodologią.
- Uzyskane kompetencje zawodowe
Celem szkolenia specjalizacyjnego jest uzyskanie szczególnych kwalifikacji w dziedzinie chirurgii stomatologicznej umożliwiających zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną:
- rozpoznawanie oraz leczenie chirurgiczne i farmakologiczne chorób zębów, wyrostka zębodołowego, tkanek miękkich jamy ustnej, kości części twarzowej czaszki, stawów skroniowo-żuchwowych, chorób ślinianek i nerwów czaszkowych;
- wykrywanie, rozpoznawanie i leczenie zmian potencjalnie złośliwych, nowotworów niezłośliwych i złośliwych;
- diagnozowanie i leczenie następstw urazów zębów i kości części twarzowej czaszki;
- udzielanie pierwszej pomocy w stanach zagrażających życiu;
- posługiwanie się metodami diagnostycznymi stosowanymi w radiologii i diagnostyce obrazowej;
- nadzorowanie i prowadzenie rehabilitacji chorych;
- orzekanie o potrzebie rehabilitacji leczniczej, czasowej niezdolności do pracy, uszczerbku na zdrowiu, wydawanie zaświadczeń lekarskich o stanie zdrowia pacjentom ubiegającym się o przyznanie świadczeń z zabezpieczenia społecznego w razie choroby i jej następstw;
- przygotowywanie opinii, zaświadczeń i wniosków dotyczących leczonych chorych;
- udzielanie konsultacji lekarskich w dziedzinie chirurgii stomatologicznej dla potrzeb innych specjalności;
- promowanie zdrowia;
- wykonywanie specjalistycznej praktyki lekarskiej lub udzielanie świadczeń zdrowotnych w ramach indywidualnej lub grupowej praktyki lekarskiej w dziedzinie chirurgii stomatologicznej;
- kierowanie kliniką, poradnią chirurgii stomatologicznej;
- kierowanie specjalizacją w zakresie chirurgii stomatologicznej;
- doskonalenie zawodowe innych pracowników medycznych;
- kierowanie badaniami medycznymi w dziedzinie chirurgii stomatologicznej.
- Uzyskane kompetencje społeczne
Lekarz dentysta w czasie szkolenia specjalizacyjnego kształtuje i rozwija postawę etyczną oraz doskonali kompetencje zawodowe, a w szczególności:
- kierowanie się w swoich działaniach nadrzędną zasadą dobra chorego;
- respektowanie społecznie akceptowanego systemu wartości oraz zasad deontologicznych;
- umiejętność podejmowania decyzji oraz gotowość wzięcia odpowiedzialności za postępowanie swoje i powierzonego sobie zespołu;
- umiejętność właściwej organizacji pracy własnej i harmonijnej współpracy w zespole;
- umiejętność nawiązywania relacji z pacjentem oraz rodziną i opiekunem pacjenta, z poszanowaniem godności osobistej oraz zróżnicowania kulturowego, etnicznego i społecznego;
- znajomość psychologicznych uwarunkowań relacji lekarz-pacjent;
- umiejętność przekazywania informacji o stanie zdrowia, rokowaniach i postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym.
I. WYMAGANA WIEDZA
Oczekuje się, że lekarz dentysta po ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie chirurgii stomatologicznej wykaże się przedstawioną poniżej wiedzą:
- metody resuscytacji krążeniowo-oddechowej;
- postępowanie w ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej ze szczególnym uwzględnieniem wstrząsu;
- postępowanie w ostrej niedrożności górnych dróg oddechowych i krwawieniach z dróg oddechowych;
- wskazania i sposoby wykonania tracheotomii;
- sposoby rozpoznawania i postępowania w uszkodzeniach pourazowych narządu wzroku;
- metody rozpoznawania ostrych chorób nosa, gardła i krtani;
- zasady przygotowania chorego do leczenia chirurgicznego oraz opieki pooperacyjnej;
- nowoczesna diagnostyka urazów części mózgowej i części twarzowej czaszki;
- wskazania do leczenia zachowawczo-ortopedycznego, chirurgiczno-ortopedycznego i chirurgicznego złamań kości części twarzowej czaszki, w tym z wykorzystaniem osteosyntezy płytkowej;
- uzupełnianie ubytków kości za pomocą przeszczepów lub wszczepów;
- zasady rozpoznawania i leczenia zmian potencjalnie złośliwych jamy ustnej;
- procedury rozpoznawania nowotworów jamy ustnej, szczęk i twarzy;
- diagnostyka RTG, TK, RM, USG, PET, tomografii wolumetrycznej;
- leczenie niezłośliwych nowotworów, w tym zębopochodnych oraz guzów nowotworopodobnych części twarzowej czaszki;
- zasady rozpoznawania i leczenia stanów przednowotworowych jamy ustnej;
- zespołowe leczenie nowotworów złośliwych jamy ustnej oraz części twarzowej czaszki;
- sposoby rozpoznawania i planowania leczenia chirurgicznego wrodzonych i nabytych wad twarzowo-szczękowo-zgryzowych (leczenie wielospecjalistyczne — współpraca z ortodontą);
- zasady rozpoznawania i leczenia chorób stawów Skroniowa-żuchwowych;
- sposoby rekonstrukcji i rehabilitacji po rozległych zabiegach ablacyjnych w jamie ustnej oraz części twarzowej czaszki;
- etiopatogeneza, rozpoznawanie oraz metody chirurgicznego leczenia torbieli tkanek miękkich i kości, torbieli i przetok wrodzonych części twarzowej czaszki oraz szyi, w tym z wykorzystaniem metod inżynierii tkankowej;
- metody stosowane w implantologii i sterowanej regeneracji kości i tkanek miękkich okolicy wyrostka zębodołowego szczęk;
- zasady rozpoznawania i leczenia chorób gruczołów ślinowych;
- zasady rozpoznawania i leczenia nieswoistych oraz swoistych stanów zapalnych tkanek miękkich i kości szczęk, w tym zapaleń zębopochodnych i niezębopochodnych;
- farmakoterapia i antybiotykoterapia z uwzględnieniem farmakoekonomiki;
- zastosowanie laserów w chirurgii stomatologicznej;
- zastosowanie krioterapii w chirurgii stomatologicznej;
- zastosowanie piezochirurgii w chirurgii stomatologicznej;
- rozpoznawanie i leczenie chorób wybranych nerwów czaszkowych;
- zasady profilaktyki oraz zwalczania zakażeń szpitalnych i racjonalna
II. WYMAGANE UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNE
Oczekuje się, że po ukończeniu szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie chirurgii stomatologicznej lekarz wykaże się umiejętnością:
- postępowania w nagłym zatrzymaniu krążenia;
- postępowania w ostrej niedrożności górnych dróg oddechowych;
- postępowania we wstrząsie;
- postępowania w ostrych pourazowych krwawieniach z górnych dróg oddechowych i jamy ustnej;
- wykonania znieczuleń miejscowych (wewnątrz- i zewnątrzustnic);
- rozpoznawania i leczenia powikłań związanych ze znieczuleniami;
- leczenia chirurgicznego ropni wewnątrz- i zewnątrzustnych;
- leczenia zachowawczo-ortopedycznego złamania kości części twarzowej czaszki;
- chirurgicznego oraz zachowawczo-ortopedycznego leczenia złamań zębów;
- diagnostyki onkologicznej jamy ustnej i warg (pobranie wycinka, punkcja cienkoigłowa, punkcja wiertarkowa);
- diagnostyki i leczenia zmian potencjalnie złośliwych jamy ustnej i warg;
- chirurgicznego leczenia nowotworów niezłośliwych, zębopochodnych i guzów nowotworopodobnych jamy ustnej oraz części twarzowej czaszki;
- diagnostyki i leczenia dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych;
- leczenia chirurgicznego torbieli i tkanek miękkich kości szczękowych;
- rekonstrukcji tkanek miękkich jamy ustnej za pomocą plastyki miejscowej, przeszczepów błony śluzowej lub.skóry;
- diagnostyki zębopochodnych chorób zatok szczękowych;
- wykonywania zabiegów chirurgiczno-rekonstrukcyjnych w ramach przygotowania jamy ustnej do protezowania;
- leczenia powikłań podczas usunięcia i po usunięciu zęba;
- wykonywania zabiegów chirurgicznych ze wskazań ortodontycznych;
- leczenia chirurgicznego zapaleń ozębnej i tkanek okołowierzchołkowych;
- leczenia chirurgicznego chorób przyzębia;
- chirurgicznego usuwania zębów;
- leczenia chorób gruczołów ślinowych (torbiele, kamica);
- rozpoznawania i planowania leczenia neuralgii nerwu trójdzielnego oraz innych zespołów bólowych twarzy;
- leczenia implantologicznego;
- sterowanej regeneracji tkanek;
- zasad dystrakcji tkanek;
- rozpoznawania rodzajów bólu, oceny klinicznej (w tym ilościowa i jakościowa) oraz nabędzie wiedzę na temat aktualnych zasad leczenia bólu wg WHO.
FORMY I METODY SZKOLENIA A — Kursy specjalizacyjne
Wybrane kursy specjalizacyjne mogą być realizowane w formie e-learningowych.
Kurs wprowadzający: „Podstawy diagnostyki i leczenia w chirurgii stomatologicznej”
Zakres wiedzy:
- wprowadzenie w problematykę, cele i obszar działania chirurgii stomatologicznej;
- zadania, kompetencje i oczekiwane wyniki szkolenia specjalisty w tej dziedzinie;
- wprowadzenie do przedmiotów klinicznych objętych programem danego szkolenia specjalizacyjnego;
- zapoznanie się z organizacją pracy w poradni chirurgii stomatologicznej, sposobem prowadzenia dokumentacji lekarskiej zasadami przyjmowania pacjentów i wykonywania zbiegów
- podstawy farmakoekonomiki;
- udzielanie pierwszej pomocy w stanach nagłych;
- zagadnienia bezpieczeństwa w opiece zdrowotnej dotyczące bezpieczeństwa pacjentów i lekarzy dentystów;
- podstawy dobrej praktyki lekarskiej, w tym zasady praktyki opartej na rzetelnych i aktualnych publikacjach;
- formalnoprawne podstawy doskonalenia zawodowego lekarzy dentystów;
- podstawy onkologii;
- zagadnienia bezpieczeństwa w opiece zdrowotnej dotyczące bezpieczeństwa pacjentów i lekarzy dentystów.
Kurs: „Onkologia jamy ustnej i części twarzowej czaszki”
Zakres wiedzy:
rozpoznawanie i leczenie zmian potencjalnie złośliwych, nowotworów niezłośliwych i złośliwych jamy ustnej i twarzowej części czaszki;
specjalizacji w dziedzinie chirurgii stomatologicznej dla lekarzy dentystów nieposiadających odpowiedniej specjalizacji 1 lub II stopnia, lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny
- chirurgiczne i skojarzone leczenie nowotworów złośliwych;
- diagnostyka i leczenie nowotworów zębopochodnych oraz guzów nowotworopodobnych jamy ustnej oraz szczęk.
Kurs: „Rozpoznawanie i leczenie obrażeń części twarzowej czaszki”
Zakres wiedzy:
- diagnostyka kliniczna, radiologiczna i obrazowa obrażeń części twarzowej czaszki;
- udzielanie pierwszej pomocy pacjentom po urazie głowy;
- zaopatrzenie chirurgiczne obrażeń tkanek miękkich i kości.
Kurs: „Chirurgiczne przygotowanie jamy ustnej do leczenia protetycznego”
Zakres wiedzy:
- zabiegi chirurgiczne na tkankach miękkich i wyrostku zębodołowym:
- plastyka wyrostka zębodołowego,
- podwyższanie wyrostka zębodołowego przez pogłębianie przedsionka,
- zastosowanie tkanek autogennych i materiałów kościozastępczych.
Kurs: „Implantologia stomatologiczna”
Zakres wiedzy:
- standardy, wskazania i przeciwwskazania do leczenia implantologicznego;
- diagnostyka;
- rodzaje wszczepów;
- technika operacyjna.
Kurs: „Diagnostyka i leczenie chorób stawów skroniowo-żuchwowych”
Zakres wiedzy:
- ocena kliniczna i radiologiczna stawów żuchwowo-skroniowych;
- diagnostyka- chorób stawów (badanie kliniczne, radiologiczne, RM, TK. artroskopia, leczenie farmakologiczne i chirurgiczne).
Kurs: „Diagnostyka i leczenie stanów zapalnych części twarzowej czaszki”
Zakres wiedzy:
- rozpoznanie i leczenie swoistych i nieswoistych zapaleń tkanek miękkich i kości części twarzowej czaszki;
- powikłania miejscowe i ogólne;
- zasady antybiotykoterapii.
Kurs: „Ratownictwo medyczne”
Cel kursu:
Oczekuje się, że lekarz dentysta po ukończeniu kursu wykaże się znajomością. zaawansowanych technik resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz ratunkowego leczenia urazów.
Zakres wiedzy:
Dzień I. Wprowadzenie do medycyny ratunkowej, mechanizmy powstawania bólu oraz metody kontroli bólu przewlekłego:
- historia rozwoju medycyny ratunkowej;
- założenia organizacyjne i zadania medycyny ratunkowej we współczesnych systemach ochrony zdrowia. Podstawy prawne w Polsce;
- struktura, organizacja i funkcjonowanie szpitalnego oddziału ratunkowego;
- epidemiologia nagłych zagrożeń zdrowia i życia;
- monitorowanie funkcji życiowych i ocena kliniczna pacjenta w szpitalnym oddziale ratunkowym;
- śródszpitalna segregacja medyczna — triage śródszpitalny, dokumentacja medyczna, ruch chorych w SOR;
- definicja i patomechanizm bólu przewlekłego;
- klasyfikacja bólu;
- ocena kliniczna chorego z bólem;
- ocena nasilenia bólu (ilościowa) — skale bólowe;
- charakterystyka bólu (ocena jakościowa) — kwestionariusze i inne narzędzia oceny jakościowej;
- ocena skuteczności leczenia bólu przewlekłego;
- ocena kliniczna chorego z bólem przewlekłym;
- farmakoterapia bólu;
- niefarmakologiczne metody kontroli bólu;
- skutki niewłaściwej kontroli bólu.
Dzień II. Zaawansowana resuscytacja krążeniowo–oddechowa:
- epidemiologia, klinika i diagnostyka nagłego zatrzymania krążenia;
- podstawy zaawansowanej resuscytacji oddechowej u dorosłych: ratunkowa drożność dróg oddechowych, techniki prowadzenia oddechu zastępczego, monitorowanie jakości i skuteczności wentylacji zastępczej;
- podstawy zaawansowanej resuscytacji krążenia u dorosłych: techniki bezprzyrządowego wspomagania krążenia, technologie krążenia zastępczego, monitorowanie jakości i skuteczności krążenia zastępczego;
- elektroterapia w nagłym zatrzymaniu krążenia i w stanach zagrażających NZK;
- ratunkowe dostępy donaczyniowe;
- farmakoterapia nagłego zatrzymania krążenia.
Dzień III. Zaawansowana resuscytacja krążeniowo-oddechowa (cd.):
- epidemiologia i klinika nagłych zatrzymań krążenia u dzieci, odrębności anatomiczno-fizjologicznych wieku dziecięcego;
- specyfika zaawansowanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej noworodków, niemowląt i dzieci: drożność dróg oddechowych, wentylacja zastępcza, wspomaganie krążenia, farmako- i plynoterapia;
- współczesne zalecenia i algorytmy prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej: zespół resuscytacyjny — jego zadania i monitorowanie skuteczności;
- resuscytacja krążeniowo-oddechowa w sytuacjach szczególnych: wstrząs anafilaktyczny, wstrząs kardiogenny, wstrząs septyczny, resuscytacja ciężarnych, podtopienie, hipotermia, porażenie prądem/piorunem, ostry zespół wieńcowy, udar mózgowy;
- etyczne i prawne aspekty resuscytacji krążeniowo-mózgowej, DNR, stwierdzenie zgonu, śmierć mózgu;
- wprowadzenie do intensywnej terapii poresuscytacyjnej: wentylacja zastępcza, protekcja centralnego układu nerwowego, hipotermia terapeutyczna, terapia nerkozastępcza, tlenoterapia hiperbaryczna.
Dzień IV. Ratunkowe leczenie urazów:
- epidemiologia okołourazowych mnogich, ciężkich obrażeń ciała;
- zadania ratownictwa medycznego i medycyny ratunkowej w postępowaniu okołourazowym: centra urazowe w Polsce — legislacja, finansowanie;
- wstępna ocena poszkodowanych i postępowanie ratunkowe w mnogich obrażeniach okołourazowych w okresie przedszpitalnym.: ocena kinetyki urazu, raport przedszpitalny, przekaz telemedyczny, transport chorego z obrażeniami okołourazowymi;
- ocena wtórna pacjenta z mnogimi obrażeniami w szpitalnym oddziale ratunkowym: resuscytacja okołourazowa, triage śródszpitalny, diagnostyka przyłóżkowa, skale ciężkości urazów;
- Trauma team: organizacja, zadania w leczeniu wstępnym obrażeń, ocena skuteczności;
- krwotoki, okołourazowa resuscytacja płynowa;
- wybrane procedury leczenia okołourazowego: drożność dróg oddechowych, torakotomia ratunkowa, drenaż opłucnowy, damage control.
Dzień V. Ratunkowe leczenie urazów (cd.):
- specyfika urazów i postępowania okołourazowego u dzieci;
- wybrane sytuacje leczenia okołourazowego: urazy u ciężarnych, obrażenia u osób w wieku podeszłym, urazy głowy i rdzenia kręgowego, urazy twarzoczaszki, urazy narządu wzroku, urazy klatki piersiowej, urazy kończyn, urazy jamy brzusznej i miednicy małej, urazy oparzeniowe, urazy postrzałowe;
- zdarzenia masowe i katastrofy:, triage
Kurs: Zdrowie publiczne
Część Zdrowie publiczne
Zakres wiedzy:
- Wprowadzenie do zagadnień zdrowia publicznego:
ochrona zdrowia a zdrowie publiczne, geneza, przedmiot zdrowia publicznego jako
dyscypliny naukowej i działalności praktycznej;
- wielosektorowość i multidyscyplinarność ochrony zdrowia, prozdrowotna polityka publiczna w krajach wysokorozwiniętych;
- aktualne problemy zdrowia publicznego w Polsce i UE.
- Organizacja i ekonomika zdrowia:
- systemy ochrony zdrowia na świecie — podstawowe modele organizacji i finansowania, transformacje systemów — ich przyczyny, kierunki i cele zmian;
- zasady organizacji i finansowania systemu opieki zdrowotnej w Polsce;
- instytucje zdrowia publicznego w Polsce: Państwowa Inspekcja Sanitarna, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Krajowe Biuro Do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii, Krajowe Centrum Do Spraw AIDS, zadania własne samorządu terytorialnego oraz administracji centralnej: organizacja, zadania, instrumenty działania;
- wspólnotowe i międzynarodowe regulacje prawne ochrony zdrowia;
- podstawowe pojęcia ekonomii zdrowia: popyt i podaż świadczeń zdrowotnych; odmienności rynku świadczeń zdrowotnych od innych towarów i usług, asymetria informacji i pełnomocnictwo, koncepcje potrzeby zdrowotnej, równość i sprawiedliwość społeczna oraz efektywność jako kryterium optymalnej alokacji zasobów, koszty bezpośrednie i pośrednie choroby, koszty terapii i następstw choroby;
- ocena technologii medycznych jako narzędzie podejmowania decyzji alokacji publicznych środków na opiekę zdrowotną;
- zasady funkcjonowania systemu refundacji leków w Polsce: cele i narzędzia polityki lekowej państwa a regulacje wspólnotowe;
- wskaźniki stanu zdrowia i funkcjonowania opieki zdrowotnej w krajach OECD.
- Zdrowie ludności i jego ocena:
- pojęcie zdrowia i choroby — przegląd wybranych koncepcji teoretycznych;
- społeczne i ekonomiczne determinanty zdrowia;
- podstawowe pojęcia epidemiologii, mierniki rozpowszechnienia zjawisk zdrowotnych w populacji;
- epidemiologia jako narzędzie zdrowia publicznego: źródła informacji o sytuacji zdrowotnej oraz określanie potrzeb zdrowotnych ludności;
- sytuacja zdrowotna Polski na tle Europy i świata;
- procesy demograficzne a planowanie celów systemu ochrony zdrowia:
- epidemiologia wybranych chorób zakaźnych: zakażenia wewnątrzszpitalne w Polsce i w Europie.
- Promocja i profilaktyka zdrowotna:
- podstawowe definicje: profilaktyka, promocja zdrowia, edukacja zdrowotna;
- geneza, kierunki działania i strategie promocji zdrowia;
- rola edukacji pacjenta w systemie opieki zdrowotnej;
- zasady Evidence Based Public Health;
- programy zdrowotne jako narzędzie profilaktyki i promocji zdrowia (Narodowy Program Zdrowia, Narodowy Program Zwalczania Chorób Nowotworowych, Narodowy Program Przeciwdziałania Chorobom Cywilizacyjnym — POL-HEALTH, Narodowy Program Wyrównywania Dostępności do Profilaktyki i Leczenia Chorób Układu Sercowo Naczyniowego POLKARD, Program Ograniczania Zdrowotnych Następstw Palenia Tytoniu w Polsce, Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego, przegląd programów samorządowych).
- Bioetyka:
- etyczne podstawy zdrowia publicznego: prawa człowieka a system opieki zdrowotnej, etyczne modele systemów opieki zdrowotnej, wolność indywidualna i jej granice w obszarze polityki zdrowotnej, solidaryzm społeczny, sprawiedliwość w dostępie do świadczeń zdrowotnych, równy dostęp do świadczeń zdrowotnych;
- kluczowe wartości zdrowia publicznego: wartość zdrowia, wartość autonomii pacjenta, prywatność, zdrowie populacji, odpowiedzialność obywatela a odpowiedzialność władz publicznych za jego zdrowie;
- wybrane dylematy etyczne zdrowia publicznego: równość dostępu do świadczeń efektywność systemu opieki zdrowotnej, wysoka jakość świadczeń a efektywność systemu opieki zdrowotnej, wszechstronność a równość w dostępie do świadczeń, pluralizm światopoglądowy a działania władz publicznych w obszarze zdrowia publicznego, wyrównywanie nierówności zdrowotnych, refundacja kosztów leczenia i leków, finansowanie procedur o wysokiej kosztochłonności, finansowanie leczenia chorób rzadkich;
- rola lekarza w zdrowiu publicznym: lekarskie standardy etyczne i ich związek ze zdrowiem publicznym, lekarz w promocji i profilaktyce zdrowotnej, konflikty interesów pracowników ochrony zdrowia;
- zagadnienia zdrowia publicznego w wybranych regulacjach bioetycznych: regulacje etyczne samorządów zawodów medycznych, Europejska Konwencja Bioetyczna.
Część II: Orzecznictwo lekarskie
Zakres wiedzy:
- system zabezpieczenia społecznego choroby i jej następstw w Polsce;
- rodzaje świadczeń z zabezpieczenia społecznego oraz warunki ich nabywania;
- ogólne zasady i tryb przyznawania świadczeń dla ubezpieczonych i ich rodzin;
- rola i zadania lekarzy leczących w procesie ubiegania się przez pacjenta o przyznanie świadczeń z zabezpieczenia społecznego;
- rola orzecznictwa lekarskiego w zabezpieczeniu społecznym;
- zasady i tryb orzekania lekarskiego o:
- czasowej niezdolności do pracy,
- potrzebie rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej,
- okolicznościach uzasadniających przyznanie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego lub przedłużonego okresu zasiłkowego,
- celowości przekwalifikowania zawodowego,
- prawie do renty socjalnej,
- niezdolności do pracy zarobkowej i jej stopniach,
- całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym,
- inwalidztwie funkcjonariuszy i żołnierzy zawodowych,
- niezdolności do samodzielnej egzystencji,
- okresie trwania: niezdolności do pracy, niezdolności do pracy
w gospodarstwie rolnym, niezdolności do samodzielnej egzystencji, - niepełnosprawności dzieci i dorosłych,
- procentowym uszczerbku na zdrowiu;
- opiniodawstwo sądowo-lekarskie;
- Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF);
- orzecznictwo lekarskie w ubezpieczeniach komercyjnych;
- rola kompleksowej rehabilitacji w prewencji rentowej.
Kurs: „Prawo medyczne”
Cel kursu:
Oczekuje się, że lekarz dentysta po ukończeniu kursu wykaże się znajomością podstawowych przepisów prawa w zakresie wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty oraz odpowiedzialności.
Zakres wiedzy:
zasady sprawowania opieki zdrowotnej w świetle Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
zasady wykonywania działalności leczniczej:
świadczenia zdrowotne,
podmioty lecznicze — rejestracja, zasady działania, szpitale kliniczne, nadzór,
działalność lecznicza lekarza, lekarza dentysty w formie praktyki zawodowej,
nadzór specjalistyczny i kontrole;
zasady wykonywania zawodu lekarza:
definicja zawodu lekarza,
prawo wykonywania zawodu,
uprawnienia i obowiązki zawodowe lekarza,
kwalifikacje zawodowe,
eksperyment medyczny,
zasady prowadzenia badań klinicznych,
dokumentacja medyczna,
prawa pacjenta a powinności lekarza (pojęcie świadomej zgody, prawo do odmowy udzielenia świadczenia),
stwierdzenie zgonu i ustalenie przyczyn zgonu;
zasady powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego:
prawa i obowiązki osoby ubezpieczonej i lekarza ubezpieczenia zdrowotnego,
organizacja udzielania i zakres świadczeń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego;
dokumentacja związana z udzielaniem świadczeń z tytułu ubezpieczenia;
zasady wypisywania recept na leki oraz zleceń na wyroby medyczne;
zasady działania samorządu lekarskiego:
zadania izb lekarskich,
prawa i obowiązki członków samorządu lekarskiego,
odpowiedzialność, zawodowa lekarzy — postępowanie wyjaśniające przed rzecznikiem odpowiedzialności zawodowej, postępowanie przed sądem lekarskim,
uregulowania szczególne dotyczące postępowania lekarza w innych ustawach, w tym w szczególności:
sztucznej prokreacji,
przeszczepiania narządów i tkanek,
przerywania ciąży,
zabiegów estetycznych,
leczenia paliatywnego i stanów terminalnych,
chorób psychicznych,
niektórych chorób zakaźnych,
przeciwdziałania i leczenia uzależnień,
badań klinicznych;
odpowiedzialność prawna lekarza — karna, cywilna:
odpowiedzialność karna (nieudzielenie pomocy, działanie bez zgody, naruszenie tajemnicy lekarskiej),
odpowiedzialność cywilna (ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej).
Czas trwania kursu: 3 dni (24 godziny dydaktyczne).
Forma zaliczenia kursu: potwierdzenie uczestnictwa w kursie oraz zaliczenie kolokwium z zakresu wiedzy objętej programem kursu, przeprowadzane przez kierownika kursu.
Kurs: „Przetaczanie krwi i jej składników”
Zakres wiedzy teoretycznej:
1) zasady organizacji służby krwi:
struktura organizacyjna służby krwi w Polsce,
podstawy prawne działania jednostek publicznej służby krwi, szpitalnych banków krwi, pracowni immunologii transfuzjologicznej,
organizacja krwiolecznictwa w podmiotach leczniczych, zasady współpracy z jednostkami publicznej służby krwi;
2) zadania szpitalnego banku krwi oraz gospodarka krwią w oddziale szpitalnym:
zasady działania szpitalnego banku krwi,
rola i. zadania lekarza odpowiedzialnego za gospodarkę krwią,
rola i zadania komitetu transfuzjologicznego,
składanie zamówień na krew i jej składniki,
dokumentacja szpitalnego batiku krwi,
dokumentacja krwiolecznictwa w oddziałach,
standardowe procedury operacyjne;
3) zasady pobierania krwi, oddzielania jej składników, badania i dystrybucji:
rodzaje składników krwi,
metody ich otrzymywania,
parametry kontroli jakości,
specjalistyczne składniki krwi: napromieniowywane, inaktywowane,
warunki i sposób przechowywania oraz transportu krwi, ze szczególnym uwzględnieniem zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa;
4) racjonalne leczenie krwią i jej składnikami:
transfuzjologiczne aspekty leczenia niedokrwistości,
kliniczne wskazania do przetaczania koncentratów krwinek płytkowych,
kliniczne zastosowanie koncentratu granulocytarnego.
wskazania do stosowania osocza świeżo mrożonego i krioprecypitatu,
wskazania do stosowania produktów krwiopochodnych: albumina, immunoglobuliny, koncentraty czynników krzepnięcia;
5) zabiegi lecznicze:
autotransfuzja,
hemodilucja,
upusty,
aferezy lecznicze;
6) immunologia transfuzjologiczna:
klinicznie ważne układy grupowe krwinek czerwonych,
pojęcie przeciwciał odpornościowych,
próba zgodności serologicznej,
dokumentacja wyników badań,
zakres badań pracowni immunologii transfuzjologicznej,
zasady trwałej dokumentacji badań grup krwi,
konflikt matczyno-płodowy,
układ HLA i HPA;
7) bezpieczeństwo krwi i jej składników:
metody zapobiegania przenoszeniu czynników chorobotwórczych drogą krwi i jej składników oraz produktów krwiopochodnych,
zasady bezpiecznego stosowania krwi i jej składników,
postępowanie przed przetoczeniem krwi,
sposób pobierania próbek do badań,
sposób kontroli krwi przeznaczonej do przetoczenia,
identyfikacja biorcy,
dokonywanie zabiegu przetoczenia,
obserwacja pacjenta w trakcie i po przetoczeniu,
dokumentacja związana z zabiegiem przetoczenia;
8) zdarzenia i reakcje niepożądane:
poważne niepożądane zdarzenia i reakcje,
rodzaje powikłań poprzetoczeniowych: niehemolityczne reakcje
poprzetoczeniowe, hemolityczne reakcje poprzetoczeniowe,
sposób postępowania w przypadku wystąpienia powikłań,
sposób zgłaszania reakcji i zdarzeń niepożądanych oraz zdarzeń, które zostały wykryte przed przetoczeniem (ang. near–miss events).
Zakres umiejętności praktycznych:
1) podstawowe badania immunohernatologiczne wykonywane przed przetoczeniem krwi:
oznaczanie grup krwi,
wykonywanie próby zgodności serologicznej,
dokumentacja badań;
2) wykonywanie zabiegu przetaczania krwi:
pobieranie próbek krwi do badań wykonywanych przed przetoczeniem,
postępowanie z pojemnikami zawierającymi krew i jej składniki,
identyfikacja biorcy i kontrola dokumentacji,
dokonywanie zabiegu przetoczenia,
obserwacja pacjenta w trakcie i po przetoczeniu;
3) postępowanie po przetoczeniu:
postępowanie z resztkami poprzetoczeniowymi,
pobieranie próbek da badań w przypadku wystąpienia powikłań poprzetoczeniowych,
e) zgłaszanie niepożądanych zdarzeń i reakcji.
Opinie z Social Media